Λούτσα (βρεγμένος τόπος). Τουλάχιστον μέχρι την δεκαετία του 1960 ήταν ο παράδεισος του χωριού μας.Καταπράσινη ρεματιά τρία λεπτά από το χωριό. Δυό μεγάλα κιούγκια έτρεχαν ασταμάτητα νερό. Τσιμεντένιες αλλά και ξύλινες γούρνες για να πλένουν οι γυναίκες τα ρούχα τους και τεράστιες καρυδιές συνέθεταν αυτό το πανέμορφο σκηνικό.Το νερό, συνεχίζοντας στη ρεματιά, πότιζε δένδρα και περιβόλια και κατέληγε στο Γκά. Εκεί κατέβαινε το χωριό γιά να μεταφέρει νερό πόσιμο στα σπίτια, με βαρέλες και στάμνες, να ποτίσει τα ζώα αλλά και να πλύνει τα ρούχα του σπιτιού.
Αυτό το πανέμορφο τοπίο σήμερα δεν υπάρχει. Απλά θυμίζει έρημο. Δυστυχώς οι κλιματικές αλλαγές έφτασαν και στον τόπο μας.Θέλουμε να πιστεύουμε όχι ανεπανόρθωτα. Άς κάνουμε κάτι όλοι...
Δείτε Η καθημερινότητα