1. Μπαλωματής. Οι καιροί δύσκολοι και τα χρήματα λίγα. Τα παλιά παπούτσια μπαλώνονταν και γίνονταν καινούργια. Ό Πέτρος ο Φίλης από το χωριό Αθίκια, κουβαλούσε το μαγαζί του και στο Αλαμάνο. Πριν στήσει το πρόχειρο εργαστήριο από δέρματα και εργαλεία διαλαλούσε σε όλο το χωριό: ' Παπούτσια αναμπαλώ...' Αργότερα και μετά τον πόλεμο επισκεπτόταν το χωριό άλλος τσαγγάρης από την Κόρινθο ο Μαστρο- Κώστας ο κουφός.
2. Γανωτζής. Πολλοί Γανωτζήδες - Καλαντζήδες πέρασαν από το Αλαμάνο. Οι περισσότεροι ήσαν Ηπειρώτες. Ο Μάστρο - Γρηγόρης, άλλος νεότερος Γρηγόρης και ο Λευτέρης. Διαλαλούσαν στο χωριό: ' Χαλκώματα αναγανώ '. Έστηναν στην ύπαιθρο το εργαστήριό τους, άναβαν φωτιά για να λιώσουν το καλάϊ και καλούσαν τις νοικοκυρές να φέρουν κατσαρόλες, πηρούνια, κουτάλια και λεβέτια γιά γάνωμα.
3. Τσαμπάσης. Οι τσαμπάσιδες γυρνούσαν τα χωριά, κυρίως την Άνοιξη και πουλούσαν - αγόραζαν ζώα. Άλογα, Μουλάρια και Γαϊδούρια. Γνωστότεροι στο Αλαμάνο ήσαν ο Σπύρος με τα παιδιά του και ο Μιγκολιός, ένας γενειοφόρος από το χωριό Λίμνες. Ήταν από τα πιό προσοδοφόρα επαγγέλματα γιατί όλα τα σπίτια είχαν ζώα για το όργωμα και τις μεταφορές.
4. Πεταλωτής. Ο πιό γνωστός πεταλωτής του χωριού ήταν ο Θανάσης ο φ-ρλής απο τ΄Αθίκια. Καλίγαγε τα ζώα, σύμφωνα με την έκφραση της εποχής. Δηλαδή τοποθετούσε πέταλα στα πόδια τους.
5. Καθαριστής. Μάζευε τα ρούχα του ύπνου για επεξεργασία και πλύσιμο. Γνωστότερος ήταν ο Γιώργης από το χωριό Μάρκασι Κορινθίας που είχε νεροτριβή.
6. Χτίστης. Τα παλιότερα σπίτια ήταν πλήνθινα. Οι γνωστές μας πλήθες φτιάχνονταν από ειδικό χώμα μαζί με άχυρο. Ειδικός στις πλήθρες και στο χτίσιμο σπιτιών ήταν ο Παύλος ο Μυτηλιναίος.
7. ΄Εμπορας. Ο πρώτος πλανόδιος έμπορας ήταν ο Θανάσης Καραθανάσης, που ήταν κάτοικος Αθικίων. Ερχόταν στο χωριό σφυρίζοντας με την καραμούζα του και διαλαλούσε την πραμάτεια του. Πάνω σε ένα άσπρο άλογο και αριστερά και δεξιά στο σαμάρι είχε φορτωμένα δυό ξύλινα κιβώτια. Ο πήχης στα χέρια του και οι νοικοκυρές έτρεχαν να αγοράσουν υφάσματα, βελόνες, κουβαρίστρες, παραμάνες και άλλα διάφορα άλλα ψιλικά.
8. Καρεκλάς - Κοφινάς. Ήσαν κυρίως πλανόδιοι τσιγγάνοι - γύφτοι. ΄Εμεναν για κάποιες μέρες στο χωριό και έφτιαχναν καρέκλες με ψαθί και κοφίνια. Τα κοφίνια που ήταν απαραίτητα στο χωριό. Φτιάχνονταν απο βέργες κονοπιτσιάς ( λυγαριά ) και καλάμια . Αφθονούσαν τότε στη ρεματιά της Λούτσας, αφού το νερό κυλούσε Χειμώνα και Καλοκαίρι.
9. Ο Βαρελάς. Τα βαρέλια που χρησιμοποιούσαν για το κρασί ήταν όλα ξύλινα. Για να καθαριστούν χρειάζονταν ξεφούντωμα. ΄Ηταν δουλειά του βαρελά. Γνωστός στο χωριό ήταν ο Ηπειρώτης Μαστρο-Μιχάλης.
10. Μαμή. ΄Ηταν αδύνατη η μεταφορά των εγκύων σε νοσοκομείο για να ξεγεννήσουν. Αυτοκίνητα δεν υπήρχαν αλλά ούτε και χρήματα. Αυτοδίδακτες γυναίκες, αλλά με προσόντα, είχαν αναλάβει αυτή την δουλειά. Γνωστότερη η γριά Τσαγγούραινα από τ΄Αθίκια. Και το χωριό μας όμως είχε πρακτική μαμή. Ήταν η γιαγιά Κατερίνα, νύφη του Κάπιζα από το χωριό Λεύκα.
11. Μυλωνάς. Ο πρώτος νερόμυλος στη γειτονιά μας ήταν ο νερόμυλος του Φράγκου στη περιοχή του Παλιού Αλαμάνου, λίγο πριν το Χιλιομόδι. Φανταστείτε τα νερά της περιοχής που μπορούσαν να κινήσουν το νερόμυλο και το πράσινο της περιοχής. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε νερό αλλά ούτε και πράσινο γιατί κάηκε πρόσφατα. Υπάρχει όμως άφθονη σκόνη από τα γύρω νταμάρια. Και έχει περάσεις μόλις ένας αιώνας...
12. Πηγαδάς. Παλαιότερα τα περισσότερα σπίτια είχαν στην αυλή τους πηγάδι. Με το μαγγάνι και τον κουβά έβγαζαν νερό για τις άμεσες ανάγκες τους. Στο χωριό μας δούλεψαν και άνοιξαν πηγάδια ο Τάσης και ο Γιάννης Κανίτσης και ο Τάσης Αρτάνος. Όλοι του από τ΄Αθίκια.
13. Σαμαριτζήδες. ΄Ηταν οι επισκευαστές για τα σαμάρια των ζώων. Έφτιαχναν τον ξύλινο σκελετό τους, τα έραβαν και τα γέμιζαν με ψαθί. Το Αλαμάνο το εξυπηρετούσαν οι συμπατριώτες μας Αθικιώτες ο Μάστρο Τάσης και ο πεταλωτής Φ - ρλής.
14. Οργανοπαίχτες. Από τα προκατοχικά χρόνια και στις 27 Ιουλίου γινόταν μεγάλο πανηγύρι στο χωριό. Στη μνήμη του προστάτη μας Αγίου Παντελεήμωνα. Στο χωριό λειτουργούσε το μαγαζί του Παναγιώτη Ι. Βερβενιώτη από το 1925. Ήταν μπακάλικο - κρεοπωλείο - ταβερνάκι. Εκεί παρέλασαν μεγάλοι ντόπιοι μουσικοί, σε γλέντι που γινόταν ανήμερα της γιορτής, από το πρωϊ μέχρι και το βράδυ. Θα αναφέρουμε τον Κώστα και τον Σπύρο Μιχαλάκη στο βιολί, τον Βλάση Καρακούτα στο λαούτο, τον Κατσάνη στο σαντούρι, τόν Γιάννη Μπαστούνη στο Σπέντζο και στο κλαρίνο τον Μίμη Γκότση και Τάση Κλίντη - Ρέλια. 'Ολοι τους από τ΄Αθίκια. Όμως και από το χωριό Σολωμός ονομαστοί ήσαν στο κλαρίνο ο Τάσης και ο Φώτης και στο λαούτο ο Κώστας που σκότωσαν οι Γερμανοί στη διάρκεια της κατοχής.
15. Πολυτεχνίτης. Ο συμπατριώτηςς μας που ασχολούνταν ερασιτεχνικά με πολλές δουλειές. Ενδεικτικά θα θυμηθούμε τον Σωτήρη Π. Βερβενιώτη. Ήταν ο κουρέας του χωριού, ο κτίστης, ο μάστορας στο μπόλιασμα της αγριλιάς και με άφθαστη ειδικότητα στο ευνούχισμα των μικρών γουρουνιών.
16. Διακονιάρης. Μάλλον ήταν και αυτό επάγγελμα. Το χωριό μας επισκέπτονταν τακτικά ζητιάνοι από τα ορεινά της Ναυπακτίας, τα γκράβαρα. Γέροντες με γενειάδα γυρνούσαν τα σπίτια και συνήθως τούς έδιναν λίγο λάδι ή λίγο φαγητό.